ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Μετά το χάος... «Αχαρνής»

Κυκλοφοριακό κοµφούζιο, ένα κατάµεστο θέατρο, διαµαρτυρίες για το κλειστό µικρόφωνο. Η αριστοφανική κωµωδία του ΚΘΒΕ έκανε επεισοδιακή πρεµιέρα στην έδρα του θεάτρου
«Απαπαπαπα παπα πόλεµος»... Η πρώτη ατάκα του Δικαιόπολι - Σταµάτη Κραουνάκη αρθρώθηκε από οδηγούς εκατοντάδων Ι.Χ., ταξί, µηχανών, µικρών λεωφορείων και από ταλαίπωρους πεζούς που αγνοούσαν το κείµενο αλλά βίωναν µία από τις πλέον δύσκολες αναβάσεις στο Θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης λίγη ώρα πριν από την παράσταση («Αχαρνής» του ΚΘΒΕ).

Η Αστυνοµία έλειπε, η Τροχαία επίσης, ο δήµαρχος της Θεσσαλονίκης όµως ήταν παρών – ίσως για πρώτη φορά στη δηµαρχιακή καριέρα του πήγε σε θεατρική παράσταση –, προκαλώντας κοµφούζιο και στις ταξιθέτριες που για πρώτη φορά δεν είχαν πού να χωρέσουν στις πρώτες - επίσηµες, «φλεγόµενες» (από την αφόρητη ζέστη), τσιµεντένιες σειρές του θεάτρου µέλη του πρώην και του νυν Δ.Σ. – σε ειρηνική συνύπαρξη –, παραγοντίσκους της πόλης, µουσικόφιλους και θεατρόφιλους.

Το ΚΘΒΕ είχε χρόνια να δει τέτοιες πιένες (κόπηκαν περίπου 3.000 εισιτήρια ενώ οι θεατές ξεπέρασαν τους 3.500,

συµπεριλαµβανοµένων των προσκλήσεων που φειδωλά διατίθενται πλέον).

Οι ιδιοκτήτες συνεργείων αυτοκινήτων αλλάζουν από σήµερα διαλυµένους συµπλέκτες και δισκοπλατό σε Ι.Χ. που αγκοµαχούσαν στον πολύ ανηφορικό δρόµο να βρουν δίοδο, πρόσβαση στο θέατρο και θέση πάρκινγκ ανάµεσα στους δρόµους και τις δασικές εκτάσεις στο Σέιχ Σου.

Το µεγάλο «στοίχηµα» της παραγωγής του ΚΘΒΕ πάντως το κέρδισε – πέραν της ίδιας της κρατικής σκηνής που κατάφερε να βάλει και µερικά «ευρωτάλαντα» στο πάσχον ταµείο της – εκείνος που το ρισκάρισε: Ο Δικαιόπολις – ηθοποιός – Σταµάτης Κραουνάκης.

Ο οποίος παρά τις επιφυλάξεις πολλών, ίσως ακόµα και τις δικές του, κατάφερε και να υποκριθεί έντεχνα, και να αναπνεύσει σωστά, και να µπορέσει να κάνει τον αριστοφανικό - γεωργουσοπουλικό λόγο να ακουστεί σωστά, και να κινηθεί αδιάκοπα και θαυµαστά επί δύο σχεδόν ώρες στη σκηνή, και να ακολουθήσει τις οδηγίες του σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη, και ο ίδιος να είναι αριστοφανικός και διονυσιακός µαζί.

Εµπειρος σε ανάλογα τελετουργικά, παγανιστικά εγχειρήµατα ο σκηνοθέτης οδήγησε τον κολονέλο - Λάµαχο του Γρηγόρη Βαλτινού που ήταν αυτοσαρκαστικός και ηττηµένος, τον Αµφίθεο του νεαρού Δηµήτρη Κοντού, τον Μεγαρίτη του Κώστα Βουτσά, που αν και χαµηλόφωνος, ήταν συγκινητικός.

Σηµαντική στιγµή της παράστασης ήταν η παράβαση µε την παραδοχή της ήττας και την επίκληση των ποιητών («Χάσαµε πια αγάπες πατρίδες/ κατάρτια κουπιά/... Μα τι µας νοιάζει πια ποιος νικά... Καβάφης, Σολωµός, Αριστοφάνης, Κάλβος, Σικελιανός, Αναγνωστάκης). Με την ανάρτηση των πλακάτ - φωτογραφιών των Κολοκοτρώνη, Καβάφη, Καραϊσκάκη, Σεφέρη και του κεντρικού πλακάτ µε τον δολοφονηθέντα ειρηνιστή Γρηγόρη Λαµπράκη. «Οι ποιητές/ αυτοί να σχεδιάζουν το πλάνο της ανάπτυξης/ και τις τιµές στη Σοφοκλέους/ να ρυθµίζει η Αντιγόνη του Σοφοκλέους/ Ηρθε η ώρα να τους πούµε κατάµουτρα / Εδώ είναι των ποιητών η χώρα», ερµήνευε ο Χορός. Σε µουσική Κραουνάκη, πάνω σε γνωστούς µουσικούς δρόµους (δυο καρπούζια σε µια µασχάλη δεν χωράνε, λέει ο σοφός λαός).

«Πολύ καλή η προσπάθειά σας, αλλά... δεν ακούγεστε» τόλµησε να φωνάξει εκπροσωπώντας τους καθήµενους στο πάνω τµήµα του πετάλου του θεάτρου ένας από τους θεατές που είχαν αρχίσει άκοµψα να αποχωρούν, αδυνατώντας να ακούσουν τον µονόλογο του Μεγαρίτη - Κώστα Βουτσά (δεν λειτούργησε προς στιγµήν το µικρόφωνό του).

«Επιθεώρηση», «Μέτριο, λαϊκό, µουσικό θέατρο», «Εντυπωσιακός αλλά υπερβολικός ο Ευριπίδης - Μαρινέλλα του Γιάννη Σιαµσιάρη», «Προσπάθησε περισσότερο υποκριτικά ο Κραουνάκης και διεκπεραίωσε µουσικά αφήνοντας αξεπέραστο τον Σαββόπουλο» ήταν µερικά από τα σχόλια που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια µετά το εντυπωσιακό τέλος της δίωρης παράστασης.