Σάββατο

Εικαστικά


Fusion χρωμάτων
Η αλληλοεπικάλυψη των χρωμάτων είναι το σήμα κατατεθέν του Ιβ Οπενχάιμ, που ζει κι εργάζεται στο Βερολίνο. Με την πολυπλοκότητα της σύνθεσης, την ακρίβεια και τη συνειδητή χρήση του χρώματος , από τη μια πλευρά επιχειρεί να ενταχθεί στο πλαίσιο της παραδοσιακής ζωγραφικής , ενώ από την άλλη το αμφισβητεί μέσα από τη διαρκή αποδόμηση. Στη δεύτερη ατομική του έκθεση στην «Χippas Gallery» της Αθήνας ο καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα σύνολο από πρόσφατα έργα μεγάλου μεγέθους.

>
«Χippas Gallery», Λεωφόρος Δημοκρατίας 196 (έξοδος 7 της Αττικής Οδού), 30/9-6/11.

Ουρλιαχτό στη Μαλακάσα Black Sabbath


Η πάλαι ποτέ φωνή των Βlack Sabbath, που μπήκε στα χωράφια της σόου μπιζ και των τηλεοπτικών ριάλιτι, επιστρέφει στο Τerra Vibe. Ο Οζι Οζμπορν με υλικό από το νέο του άλμπουμ «Scream».

>
Terra Vibe, Μαλακάσα. Απόψε Σάββατο στις 21.00. Εισιτήρια στο ταμείο: 50 ευρώ.

Ενας «Βυσσινόκηπος» στο Μπάντμιντον




Ενα έργο με «πρωταγωνιστή» το σκηνικό του, τον βυσσινόκηπο του τίτλου. Ενας απολογισμός του Αντον Τσέχωφ για όσα παρατήρησε στη σύντομη ζωή του (1860-1904). Ο «Βυσσινόκηπος» είναι το κύκνειο άσμα του μεγάλου ρώσου συγγραφέα- γραμμένο το 1903-και απεικονίζει τη φθορά στη Ρωσία του 20ού αιώνα: «Η σκλαβιά των ζωντανών ψυχών. Η δουλοπαροικία. Μέσα απ΄ τον θεσμό αυτόν γίνατε όλοι σας άλλοι άνθρωποι και τώρα η μητέρα σας, ο θείος σας, εσείς, δεν καταλαβαίνετε πως αν ζείτε, αυτό το χρωστάτε σε άλλους, ζείτε εις βάρος άλλων, εις βάρος εκείνων των ανθρώπων που δεν τους αφήνετε ούτε στο κατώφλι σας να πλησιάσουν...».Το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, που ιδρύθηκε το 1898 από τους Στανισλάφκσι και Νεμίροβιτς Ντατσένκο, γιορτάζει τα 150 χρόνια από τη γέννηση του δραματουργού, παρουσιάζοντας τον «Βυσσινόκηπο», σε σκηνοθεσία Αντολφ Σαπίρο. Πρόκειται για την παραγωγή που πρωτοανέβηκε στη Μόσχα το 2004, όπου έλαμψε το νέο αστέρι της ρωσικής σόου μπιζ, Ρενάτα Λιτμίνοβα στον ρόλο της Λιούμποβα.

>
Θέατρο Μπάντμιντον, 1-3 Οκτωβρίου. Οι διάλογοι θα προβάλλονται με υπέρτιτλους στα ελληνικά. Διάρκεια: 3 ώρες.
Προπώληση (15, 25, 55 ευρώ): 210-8840.600, ticketnet.gr, Ρublic.

Παρασκευή

Ο ΣΚΗΝΟΘΈΤΗΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΓΙΑ «ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ» Γκοντάρ: «Δεν υπάρχει πνευµατική ιδιοκτησία»



«Ενας συγγραφέας δεν έχει δικαιώµατα. Εγώ δεν  έχω δικαιώµατα, µόνο υποχρεώσεις», έχει δηλώσει  ο Ζαν Λικ Γκοντάρ
Τα τηλεφωνήµατα στην κατοικία του Ζαν Λικ Γκοντάρ παραµένουν αναπάντητα. Στην άλλη άκρη της γραµµής αυτήν τη φορά δεν βρίσκεται η Αµερικανική Ακαδηµία Κινηµατογράφου για να τον ενηµερώσει – επιτέλους! – για το περιβόητο τιµητικό Οσκαρ. Ούτε οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ Καννών – στο οποίο δεν εµφανίστηκε λέγοντας πως δεν θα κάνει δηµόσιες εµφανίσεις «όσο η Ελλάδα αντιµετωπίζει οικονοµικά προβλήµατα».

Αυτήν τη φορά οι καλούντες είναι εκπρόσωποι της γαλλικής κυβέρνησης και ο γαλλικός Τύπος που τον αναζητούν για να επιβεβαιώσει ότι τάχθηκε υπέρ κατηγορουµένου για παράβαση του νόµου περί πνευµατικής ιδιοκτησίας. Ο 79χρονος σκηνοθέτης, όπως όλα δείχνουν, υποστήριξε οικονοµικά έναν γάλλο φωτογράφο που βρέθηκε αντιµέτωπος µε τον νόµο περί πνευµατικής ιδιοκτησίας, καθώς κατέβαζε χιλιάδες τραγούδια από διαφορετικές ιστοσελίδες.

Το πρόστιµο που καλείται να πληρώσει ο κατηγορούµενος Τζέιµς Κλιµάν ανέρχεται σε 20.000 ευρώ. Ωστόσο, έχει σκοπό να φτάσει ως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων για ν’ αλλάξει τα δεδοµένα στη νοµοθεσία περί πνευµατικής ιδιοκτησίας. «Είναι δικαίωµα κάθε πολίτη να κατεβάζει ελεύθερα αρχεία από το Ιντερνετ. Υπάρχει η πιθανότητα ν’ αλλάξει ο νόµος εάν το αποφασίσει ο δικαστής» δήλωσε ο Τζέιµς Κλιµάν, ο οποίος έλαβε αρνητική απάντηση από το Ανώτα το Γαλλικό Δικαστήριο τον Ιούνιο.

«Ο κύριος Ζαν Λικ Γκοντάρ δώρισε τον προηγούµενο µήνα 1.000 ευρώ στο ίδρυµά µου. Χρειάζοµαι ακόµη 4.000 ευρώ για να καλύψω τα έξοδα που απαιτούνται για να πάω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο» λέει ο κατηγορούµενος. Κάποιοι Γάλλοι τα έβαλαν µε τον διάσηµο σκηνοθέτη καθώς, όπως αναφέρει ο γαλλικός Τύπος, «ο ίδιος διατηρεί τα πνευµατικά του δικαιώµατα και επωφελείται από τον νόµο». Αλλωστε, ο ίδιος είχε επιτρέψει ν’ ανέβει στο Ιντερνετ η νέα του ταινία «Socialisme» αρκετές ηµέρες πριν από την πρεµιέρα της στη Γαλλία. «Δεν υπάρχει πνευµατική ιδιοκτησία. Και η κατοχύρωσή της δεν είναι εφικτή. Ενας συγγραφέας δεν έχει δικαιώµατα. Εγώ δεν έχω δικαιώµατα, µόνο υποχρεώσεις» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο σκηνοθέτης της ταινίας «Με κοµµένη την ανάσα» και εκπρόσωπος του γαλλικού Νέου Κύµατος κατά τη δεκαετία του ‘60.

Ενας συνεργάτης του γάλλου σκηνοθέτη έκανε λόγο για «συµβολική» κίνηση, καθώς ο Γκοντάρ ήθελε να τραβήξει την προσοχή όλων στη «δοκιµασία» που περνά ο Κλιµάν. Ολα αυτά συµβαίνουν την ώρα που ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ετοιµάζεται για νέα, πιο σκληρά µέτρα εναντίον εκείνων που καταπατούν τα πνευµατικά δικαιώµατα. Σύντοµα θα σταλεί ηλεκτρονικά προειδοποίηση σε όσους κατεβάζουν αρχεία από το Ιντερνετ.

Κρητικές µελωδίες



Ο Βασίλης Σκουλάς (φωτογραφία) δίνει συναυλία στην Πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Ταπητουργείου) στον Βύρωνα, στις 20.00. Ο ερµηνευτής κινείται στον χώρο της κρητικής µουσικής εδώ και σαράντα χρόνια. Οι κρητικές µελωδίες παντρεύονται µε τραγούδια από την έντεχνη δισκογραφία του µε τον Μάριο Τόκα, τον Μιχάλη Νικολαΐδη και τον Γιάννη Νικολάου. Πληροφορίες στο τηλ. 210-7609.340.

* Ο Κώστας Αντύπας ερµηνεύει διασκευές, καθώς και κοµµάτια από τονδίσκο του «Το λεωφορείο της στιγµής», απόψε στο «Μπαράκι του Βασίλη» (Διδότου 3, Κολωνάκι, τηλ. 210-3623.625). Εισιτήριο: 10 ευρώ.

* Παραδοσιακό γλέντι µε το συγκρότηµα του Κ. Τζανέτου και µε τον ερµηνευτή Παναγιώτη Λάλεζα διοργανώνει ο Σύλλογος Ηλείων του Δήµου Ιλίου «Η Αρχαία Ολυµπία» στο Δηµοτικό Στάδιο Ιλίου, στις 20.30. * Η κιθαρίστρια και τραγουδοποιός Εύα Ατµατζίδου εµφανίζεται στο «Cafe Αλάβαστρο» (Δαµάρεως 78, Παγκράτι, τηλ. 210-7560.102) στις 22.00, στο πλαίσιο του Women Festival. Μαζί της είναι και η Λιζέτα Καληµέρη. Εισιτήριο: 12 ευρώ.

εικαστικα Ζωηρά χρώµατα


Εκθεση µε νέους πίνακες του Μάικλ Κρεγκ - Μάρτιν εγκαινιάζεται, παρουσία του καλλιτέχνη, απόψε στην γκαλερί «Γκαγκόζιαν» (Μέρλιν 3, τηλ. 210-3640.215). Στα πρώιµα έργα του ο Κρεγκ - Μάρτιν ενσωµάτωνε συχνά readymades (έτοιµα αντικείµενα) στα γλυπτά του και έκανε σαφείς αναφορές στον Αµερικανικό Μινιµαλισµό. Τη δεκαετία του ‘90 στράφηκε στη ζωγραφική και ανέπτυξε το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ύφος, που ξεχωρίζει για τα ακριβή, αδρά περιγράµµατα που ορίζουν επίπεδες επιφάνειες πολύ ζωηρών χρωµάτων. Σχεδιάζει επίσης µπανάλ βιοµηχανικά αντικείµενα. «Θέλω οι πίνακές µου να είναι τόσο απλοί, που το περιεχόµενο τους να µοιάζει προφανές, αλλά και τόσο σύνθετοι ώστε να παρέχουν µεγάλη ποικιλία δυνατοτήτων για αισθητικό και νοητικό παιχνίδι» έχει πει ο Μάικλ Κρεγκ - Μάρτιν. Εως 17 Δεκεµβρίου.

* «Αποσπάσµατα και Απογραφές» είναι ο τίτλος της έκ-θεσης του Αρι Γεωργίου, µε έργα επιλεγµένα από τη φωτογραφική συλλογή του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, που παρουσιάζεται στο Μουσείο Αλεξ Μυλωνά (Πλ. Αγίων Ασωµάτων 5, Θησείο, τηλ. 210-3215.717). Επιµέλεια: Ηρακλής Παπαϊωάννου. Στο πλαίσιο του Αthens Ρhoto Festival 2010. Εως 31 Οκτωβρίου.

* Γλυπτά των Θόδωρου Παπαγιάννη, Κυριάκου Ρόκου, Γιώργου Χουλιαρά αποτελούν την έκθεση, σε επιµέλεια της Κατερίνας Σταθοπούλου, που φιλοξενείται στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στο Μέτσοβο (τηλ. 26560-41210).

* Οµαδική έκθεση µε τίτλο «Locus Solus» παρουσιάζεται,µαζί µε παράλληλα δρώµενα, στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου) έως 10 Οκτωβρίου. Επιµέλεια: Σωζήτα Γκουντούνα.
ΙΝFΟ
Εκθεση του Μάικλ Κρεγκ - Μάρτιν εγκαινιάζεται απόψε στην γκαλερί «Γκαγκόζιαν» (Μέρλιν 3, τηλ. 210-3640.215)

Η ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΜΕ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ «Οι τραγουδιστές µοιάζουν πια µεταξύ τους σε εµφάνιση και φωνή»



Σκηνή από το «Μαρινέλλα - Το µιούζικαλ»
«Είµαι ευλογηµένος άνθρωπος, καθώς κατάφερα να έχω διάρκεια στον χώρο. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Σήµερα, η γρηγοράδα της ζωής παρασέρνει τους καλλιτέχνες που προσπαθούν να κάνουν έστω και δυο σουξέ. Φταίει το σύστηµα και η δισκογραφία» έλεγε χθες η Μαρινέλλα, µε αφορµή την επιστροφή της στο «Παλλάς» όπου το µιούζικαλ µε θέµα τη ζωή και την καριέρα της θα επαναληφθεί για 10 παραστάσεις (50.000

θεατές το παρακολούθησαν πέρσι). Ενώ τον Ιανουάριο θα ταξιδέψει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

«Οι νέοι δεν προλαβαίνουν να σταθούν στα πόδια τους. Σαν να τους πηγαίνουν από το νηπιαγωγείο στο γυµνάσιο. Εµείς οι παλαιότεροι τραγουδιστές καθήσαµε για χρόνια στα θρανία» σχολίαζε.

«Οι τραγουδιστές δεν επιλέγουν οι ίδιοι τα τραγούδια τους, τα επιλέγουν άλλοι. Κριτήριο είναι να έχουν αυτό που απαιτείται για να γίνουν επιτυχία κι ας ξεχαστούν µετά. Το σύστηµα τούς τα επιβάλλει. Γι αυτό όλοι τους µοιάζουν εµφανισιακά και φωνητικά».

Οσο για την κρίση; «Το πολιτιστικό γεγονός δεν πρόκειται για υλικό αγαθό που επιλέγεις να κόψεις» έλεγε ο σκηνοθέτης του µιούζικαλ Σταµάτης Φασουλής. Στην παράσταση συµµετέχουν οι Τζένη Μπότση, Μέµος Μπεγνής, Ευαγγελία Μουµούρη, Αντώνης Λουδάρος. Ενορχηστρώσεις: Αλέξιος Πρίφτης.

Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο ηθοποιός και τραγουδιστής Έντι Φίσερ Ποπ ίνδαλμα των '50s

Ο γνωστός τραγουδιστής και ηθοποιός Εντι Φίσερ, πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 82 χρόνων στο σπίτι του στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, μετά από μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Ο Φίσερ, εκτός από το υποκριτικό ή ερμηνευτικό του ταλέντο, έγινε επίσης γνωστός για τους πολλούς (συνολικά πέντε) γάμους του με διάφορες σταρ του Χόλιγουντ.

Το 1959 ο Φίσερ είχε εγκαταλείψει την πρώτη σύζυγο του, τη γνωστή ηθοποιό των μιούζικαλ Ντέμπι Ρέινολντς, για να γίνει ο τέταρτος από τους οκτώ συζύγους της Ελίζαμπεθ Τέιλορ.

Στη συνέχεια ο Φίσερ παντρεύτηκε για τρία χρόνια με την ηθοποιό και τραγουδίστρια Κόνι Στίβενς.

Η απαλή φωνή του Φίσερ έχει συνδεθεί αναπόσπαστα με την παρουσίαση των μουσικών ποπ τσαρτς της δεκαετίας του '50. Κάθε παρουσίαση ήταν και μια ακόμα μεγάλη του επιτυχία.

Επίσης, στη διάρκεια της δεκαετίας του '50, ήταν ο οικοδεσπότης επιτυχημένων μουσικών τηλεοπτικών εκπομπών και ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στο Χόλιγουντ που πάντα εντυπωσίαζε με τη νεανική του εμφάνιση σε διάφορους δεύτερους ρόλους.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΟ ΚΙΛΚΙΣ «Κάντε τόπο στις κούκλες!»



Μία από τις  κούκλες του  κουκλοθεάτρου  της Κορέας  που θα εντυπωσιάσουν   παίζοντας  ακόµη και παραδοσιακή   µουσική
Το κουκλοθέατρο και η παντοµίµα από όλο τον κόσµο έχουν την τιµητική τους από σήµερα σε µια µεγάλη γιορτή που έχει γίνει θεσµός για την πόλη
Η «Κουκλόπολη» είναι η µοναδική συναυλία κουκλοθέατρου στον κόσµο η οποία παρουσιάζει µε µαγικό τρόπο τραγούδια και χορούς από την Κορέα «ερµηνευµένους» από 40 διαφορετικές κούκλες. Ολα γίνονται µε ποικιλία κινήσεων σε κανονική σκηνή θεάτρου για µεγάλες κούκλες – σε αντίθεση µε τις «συνηθισµένες» µορφές κουκλοθέατρου.

Είναι ένα από τα σχήµατα που συµµετέχουν από απόψε στο Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντοµίµας του Κιλκίς που έφτασε φέτος στη 12η συνεχή διοργάνωσή του και έχει γίνει θεσµός για τη βορειοελλαδική πόλη µε ολοένα αυξανόµενο κοινό. Η διοργάνωση κατάφερε φέτος να ενταχθεί στα ΕΣΠΑ (µε 1.200.000 ευρώ εξασφαλίζοντας την οικονοµική στήριξη για την επόµενη εξαετία.

Στη φετινή διοργάνωση µετέχουν θίασοι από την Κορέα, τη Ρωσία, την Ισπανία, την Αυστρία (την παράσταση του µουσικοεικαστικού θεάτρου της Καρίν Σάφερ που βασίζεται στο έργο του Μόδεστου Μουζόργκσκι «Εικόνες από µια έκθεση» συνοδεύει στο πιάνο ο διεθνούς φήµης πιανίστας Γιώργος-Εµµανουήλ Λαζαρίδης), τη Γερµανία, τη Νορβηγία και την Ελλάδα.

Οι κορεάτικες κούκλες της κουκλόπολης Ηyundai στριφογυρίζουν, διασκορπίζονται αιωρούµενες και παίζουν τύµπανα µε ενεργητικότητα καθώς µια καταπληκτική κούκλα παίζει τον παραδοσιακό κορεάτικο αυλό κουνώντας κάθε δάχτυλό της ανάλογα µε τη µουσική. Οι κούκλες µπορούν να σηκώσουν αντικείµενα, να παίξουν µουσικά όργανα, ακόµα και να γδυθούν µε ιδιαίτερα ρεαλιστικές κινήσεις. Ιδιαιτερότητα, η ασιατική εφευρετικότητα: προκειµένου ο θίασος να αποδώσει την εκλεπτυσµένη κίνηση της µαριονέτας, εφηύρε µια συσκευή αποκλειστικά δικής της ευρεσιτεχνίας.

Τα της συσκευής αλλά και τις υπόλοιπες τεχνικές του κορεάτικου κουκλοθέατρου οι εµπνευστές και δηµιουργοί τους θα παρουσιάσουν σε τρεις συνολικά παραστάσεις αλλά και σε Μaster class στο πλαίσιο του 12ου Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντοµίµας Κιλκίς.

Οι παράλληλες εκδηλώσεις και δράσεις του φετινού φεστιβάλ περιλαµβάνουν τη δεύτερη Ελληνική Συνάντηση Νέων Κουκλοπαικτών, σεµινάριο για το κοινωνικό θέατρο, εργαστήρια για εκπαιδευτικούς και εµψυχωτές, εργαστήρια στα Δηµοτικά Σχολεία του Κιλκίς, Μaster class από τον κορεάτικο θίασο Ηyundai Ρuppet Τheatre, έκθεση µε κούκλες του «ιστορικού» για την Ελλάδα Κουκλοθέατρου Τιριτόµπα από τη Λάρισα (στη µνήµη των ιδρυτών και εµπνευστών του που χάθηκαν πρόωρα φέτος είναι αφιερωµένη όλη η διοργάνωση του Κιλκίς), αλλά και διηµερίδα για το κοινωνικό θέατρο.


Η ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ ΣΤΗ ΜΟΔΑ


Η Καραγκούνα είναι και πάλι σικ


Οι ελληνικές φορεσιές ανοίγουν διάλογο µε τη µόδα στην έκθεση της Ελληνοαµερικανικής Ενωσης, µε σχέδια από παραδοσιακές ενδυµασίες και δηµιουργίες σύγχρονων σχεδιαστών
Πώς φοριέται σήµερα µία παραδοσιακή πτυχωτή πουκαµίσα από τη φορεσιά της Σκύρου; Πώς το αµάνικο κοντογούνι της Ηπειρώτισσας µπορεί να φορεθεί µε µπότες πλατφόρµες και φαρδιά φούστα; Τέτοιες ερωτήσεις απασχολούν τα δηµιουργικά µυαλά από τον χώρο της µόδας που αναζητούν έµπνευση σε άλλους πολιτισµούς και άλλα µέρη. Αυτή η αναζήτηση συµβαίνει συχνά.

Και χαρακτηρίζει την τάση έθνικ που εµφανίζεται στις διεθνείς πασαρέλες και δείχνει ότι η σύγχρονη µόδα εµπνέεται από στοιχεία της ιστορίας των πολιτισµών. Σε αυτήν τη διεθνή τάση δήλωσε πρόσφατα «συµµετοχή» και η ελληνική παράδοση. Με τις αναφορές στην κρητική ενδυµασία της Σοφίας Κοκοσαλάκη, τις φουστανέλες στις συλλογές υψηλής ραπτικής του Ζαν Πολ Γκοτιέ, στα πολύχρωµα σύνολα βαλκανικής αισθητικής του Τζον Γκαλιάνο. Αυτή τη συνάντηση ελληνικής ενδυµατολογικής παράδοσης και σύγχρονης µόδας παρουσιάζει στην Αθήνα η έκθεση «Βeyond Dress». Πρωταγωνιστές, τα έγχρωµα σχέδια ελληνικών ενδυµασιών του σκιτσογράφου Γήση Παπαγεωργίου, οι δηµιουργίες των ξένων και των σύγχρονων ελλήνων σχεδιαστών.

Σύνολα του πρετ α πορτέ πολυτελείας απέναντι από τα σχέδια µε όλες τις λεπτοµέρειες ενδυµασιών της Μακεδονίας, της Θράκης, της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της νησιωτικής χώρας. Κι ανάµεσά τους κοµµάτια µε ελληνική υπογραφή από τις συλλογές των σχεδιαστών που συµµετείχαν στις πρόσφατες Εβδοµάδες Μόδας της Αθήνας. «Η έκθεση δεν ακολουθεί µία λαογραφική προσέγγιση, τη µουσειακή αντίληψη της χρονολογικής αντιπαράθεσης. Η ιδέα βασίζεται σε έναν σύγχρονο διάλογο των σχεδίων µε τη µόδα.

Κατά κάποιον τρόπο λειτουργούν σαν οπτική βιβλιοθήκη δείχνοντας πως γίνονται το έναυσµα σε σύγχρονους δηµιουργούς για να εµπνευσθούν και να αναδείξουν τις επιρροές της παράδοσης» λέει στα «ΝΕΑ» η ιστορικός µόδας Λυδία Καµίτση, η οποία ανέλαβε την επιµέλεια της έκθεσης «Βeyond Dress».

Ο χώρος της Ελληνοαµερικανικής Ενωσης θα λειτουργήσει ως σύγχρονη γκαλερί. Στην έκθεση παρουσιάζονται δηµιουργίες του Τζον Γκαλιάνο από τη δική του συλλογή πρετ α πορτέ και του Ζαν Πολ Γκοτιέ από τη συλλογή υψηλής ραπτικής του χειµώνα 2006 και του πρετ α πορτέ του χειµώνα 2010. Παράλληλα µε τα σχέδια του Γήση Παπαγεωργίου και τις ίδιες τις δηµιουργίες των ξένων σχεδιαστών – ανάµεσά τους και οι εγκατεστηµένοι στο εξωτερικό Σοφία Κοκοσαλάκη και Ιωάννης Γκία – θα προβάλλονται και βίντεο από τα σόου των συλλογών τους, δίνοντας περισσότερες οπτικές λεπτοµέρειες. Από την πλευρά της εγχώριας µόδας, οι σχεδιαστές Γιώργος Ελευθεριάδης, Θάνος Κυριακίδης, Αγγελος Μπράτης, Δηµήτρης Ντάσιος, Ορσαλία Παρθένη, Deux Ηommes, Μαρία Μάστορη - Φίλιπ Μότβαρι και ΜiRo προσφέρουν τα δικά τους κοµµάτια. Σύµφωνα µε την επιµελήτρια «οι έλληνες σχεδιαστές δεν έχουν άµεση σχέση µε την ελληνική φορεσιά και οι αναφορές τους περνούν µε αµυδρό τρόπο, καθώς η ελληνική παράδοση της χειροτεχνίας βρίσκεται µέσα τους κι εµφανίζεται µε τις λεπτοµέρειες στα µανίκια, τα κεντήµατα, τα στολίδια, το γιλέκο, τον όγκο ή τις πτυχές στα ρούχα τους».

Απόκρυψη - αποκάλυψη
Η Λυδία Καµίτση εξηγεί ότι η ενδυµασία είναι ένα παιχνίδι απόκρυψης - αποκάλυψης.

Από τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισµού µέχρι και σήµερα το ένδυµα λειτουργεί ως πολυσήµαντος επικοινωνιακός κώδικας για το πρόσωπο που το φορά. Το ρούχο καλύπτει το σώµα, ενώ την ίδια στιγµή αποτελεί στοιχείο εξωτερικού καλλωπισµού ή µαρτυρία στοιχείων της ταυτότητάς µας.

Ο χειµώνας του 2009, κατά την αισθητική άποψη του Τζον Γκαλιάνο, είχε στοιχεία από την παραδοσιακή βαλκανική χειροτεχνία. Ανάµεσα στις ζώνες µε τις πόρπες και τα κρύσταλλα Swarovski, τα στιβάλια - στιλέτο µε τα σέξι πον πον, τις βελούδινες κεντητές φούστες και τα πανωφόρια πρόβαλλαν τα δάνεια από τις βορειοελλαδίτικες παραδοσιακές φορεσιές. Ετσι οι αγέρωχες Καραγκούνες, µε το άγγιγµα Γκαλιάνο έγιναν µούσες του Βalkan chic.

«Ο Γκοτιέ είναι φιλέλληνας. Εχει σχέσεις µε την Ελλάδα, την επισκέπτεται συχνά, την αγαπά, την ανακαλύπτει. Αυτήν την οικειότητα µε το ελληνικό στοιχείο τη χρησιµοποιεί συχνά στις συλλογές του. Ο Τζον Γκαλιάνο έχει άλλη αφετηρία καθώς τον χαρακτηρίζει η έρευνα που κάνει αναζητώντας στοιχεία σε διαφορετικές εποχές και πολιτισµούς. Ετσι, αναζητώντας ιδέες για τη συλλογή του για τον χειµώνα του 2009, το µάτι του έπεσε στις ελληνικές φορεσιές όταν επισκέφθηκε το παράρτηµα του Λυκείου Ελληνίδων στο Λονδίνο. Του έκαναν εντύπωση, αναζήτησε βιβλιογραφία, οι συνεργάτες του ήρθαν σε επαφή µαζί µου και τους συνέστησα τα λευκώµατα µε τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη» λέει η Λυδία Καµίτση, λύνοντας τον γρίφο του για το δροµολόγιο της ελληνικής φορεσιάς στις διεθνείς πασαρέλες. «Το ενδιαφέρον είναι ότι το στάιλινγκ σε αυτούς τους σχεδιαστές δεν δείχνει πώς γίνεται µοντέρνα η φορεσιά, αλλά πώς δηµιουργούν µία νέα σιλουέτα αξιοποιώντας λεπτοµέρειες που τους εντυπωσίασαν».

Η επιµελήτρια της έκθεσης, η οποία µεγάλωσε στην Ελλάδα και από το 1978 ζει στη Γαλλία όπου διδάσκει στο Τµήµα Ανθρωπολογία της Τέχνης στο Πανεπιστήµιο της Σορβόννης, ερευνά την εξέλιξη της µόδας κοινωνιολογικά. Δίνει τη δική της εξήγηση στο φαινόµενο των έθνικ επιδράσεων στη δουλειά των σύγχρονων σχεδιαστών.

«Είναι δύσκολο κάθε χρόνο να επινοείς κάτι καινούργιο. Η τελευταία αισθητική επανάσταση που προήλθε από τη µόδα έγινε τη δεκαετία του ‘60. Τότε που η µόδα άρχισε να προσέχει τον τρόπο ζωής της νεολαίας, που εµφανίστηκε το µίνι και το παντελόνι και τα σορτς άρχισαν να φοριούνται από τις γυναίκες. Ηταν η εποχή που όλες οι καλλιτεχνικές οµάδες κοίταζαν µπροστά, προς το µέλλον. Ηταν µία διεθνής τάση, την οποία ακολούθησε και η µόδα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, από τη δεκαετία του ‘80 τα µέσα ενηµέρωσης και το Ιντερνετ επιτρέπουν την άµεση πρόσβαση στην αισθητική, ιστορική, κοινωνιολογική προσέγγιση κι έτσι ο σχεδιαστής κάνει ένα µείγµα από διαφορετικά στοιχεία. Η µόδα όπως δηµιουργείται σήµερα µοιάζει µε την παραγωγή της µουσικής. Οπως δεν υπάρχει πρωτότυπη µουσική σύνθεση κι έχουµε το sampling µουσικών κοµµατιών, έτσι αντίστοιχα δείγµατα από µείξεις µάς παρουσιάζουν και οι σχεδιαστές».

«Μοιάζει µε γλυπτό»
Για την έκθεση «Βeyond Dress Codes» γράφουν και οι «Νew Υork Τimes». Αναφέρονται στην επικείµενη έκδοση του λευκώµατος του Γήση Παπαγεωργίου µε τα 520 ολοκληρωµένα και τεκµηριωµένα σχέδια των ελληνικών παραδοσιακών ενδυµασιών για τα οποία άντλησε πληροφορίες από την ιδιωτική συλλογή του λαογράφου Ανδρέα Παπαγεωργίου στη Λίµνη Ευβοίας.

ΙΝFΟ
«Βeyond Dress» στην Ελληνοαµερικανική Ενωση, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι.
Εγκαίνια τη Δευτέρα 27/9 στις 20.30, τηλ. 210-3680.052

Φουστανέλα α λα Γκοτιέ

Η φουστανέλα ενέπνευσε τον Jean Ρaul Gaultier για τη φετινή χειµωνιάτικη συλλογή του. Η φουστανέλα πριν γίνει στολή της Ανακτορικής Φρουράς υπήρξε η εθνική ενδυµασία των Αρβανιτάδων, διευκρινίζει ο Ηλίας Πετρόπουλος στη µελέτη του «Η φουστανέλα» (εκδ. Νεφέλη) που τη θεωρεί ενδυµατολογικό, λαογραφικό και ιστορικό γεγονός. Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, αποτελούσε την κυρίαρχη ενδυµασία της Ρούµελης και της Πελοποννήσου και ήταν µέσο επίδειξης. Μέχρι σήµερα η φουστανέλα είναι το κοµµάτι από τις παραδοσιακές φορεσιές που εµπνέει έλληνες και ξένους σχεδιαστές και την εντάσσουν µε το δικό τους στυλ στις συλλογές τους


Της Εφης Φαλίδα 

ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΝΑΝΟΣ ( ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ )



Στίχοι: Σοφία Αθανασιάδου
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός


Η γλώσσα που μου δώσατε μελώδισε στο στόμα,
ροδόσταμο που άνθισε στο πατρικό μου χώμα,
θαλασσινή η αύρα της, βουνίσια η πνοή της,
τον κόσμο όλο γύρισε, αλάργεψ' η φωνή της.

Η ανατολή τη λάτρεψε, η δύση την καρπώθει,

πόθο γλυκό ζωντάνεψε σ' αυτόν που τη ζυγώθει,
αθανασία γνώρισε στα έργα των ανθρώπων,
φεγγάριασε τη σκοτεινιά ξένων λαών και τόπων.

Γλώσσα μου μυριολάλητη πώς να σε ασημώσω

που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώσω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώσω,
και αργυρούς θνητούς να βρω, τη γλώσσα ν' αρματώσω.

Αίσωπος, Όμηρος, Θαλλής, Ηρόδοτος κι Αισχίνης,

Σόλων, Σωκράτης, Σοφοκλής, Καβάφης κι Ευριπίδης,
Πίνδαρος, Πλάτων, Πλήθωνας, Κάλβος και Καζαντζάκης,
Ερατοσθένης, Ηράκλειτος, Σεφέρης, Καρυωτάκης,
Γκάτσος, Ελύτης, Αξελός, Παπαδιαμάντης, Ζέη
Αναγνωστάκης, Κούμας, Κουν, Μάτεσης, Ωριγένης,
Σικελιανός και Παλαμάς, Γαζής κι Αριστοτέλης,
Παπαντωνίου, Γιανναράς, Βρεττάκος, Καμπανέλλης,
Μαβίλλης, Σεβαστίκογλου, Ξενόπουλος, Διογένης,
και Μυριβίλης, Πιττακός, Δροσίνης, Δημοσθένης,
Επίκουρος, Ησίοδος, Γρυπάρης Καββαδίας,
Αναξαγόρας, Αρίσταρχος, Βενέζης και Βοργίας.

Η γλώσσα που μας δώσατε σμίλεψε το σκαρί μας,

το νου με γνώση μπόλιασε, πότισε την ψυχή μας,
μάγεψε πλάνητες πολλούς, ξελόγιασε την πέννα,
γένος και γης μπερδεύτηκαν, με μιας γενήκαν ένα.

Χαλάλι ήταν οι φθόγγοι της, θέριεψαν μύριες λέξεις,

οι λέξεις έβγαλαν φτερά και γέννησαν τις σκέψεις,
το γόνυ εκράτησαν ορθό στης λευτεριάς το τάμα,
γλωσσολαλιά Ελληνική, της οικουμένης θάμα.

Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω,

μην τάχα σε απαρνηθώ, σ' άλλα καλά να ενδώσω,
λαλιά μου, εσύ, πεντάμορφη, πάντα θα σε χρυσώνω,
που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώνω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώνω
και τους χρυσούς θνητούς να πω, την γλώσσα ν' αρματώνω.

Ρίτσος, Τερζάκης, Κοραής, Κορνάρος, Πρωταγόρας,

Ψυχάρης, Τσίρκας, Συκουτρής, Χρυσολωράς, και Ρώτας,
Αριστοφάνης, Βάρναλης, Βιζυηνός, Χορτάτσης
και Μακρυγιάννης, Σολωμός, Ρήγας και Σαμαράκης,
Αυγέρης, Ουράνης Μαρκοράς, και Ισοκράτης, Θέσπις,
Ψαθάς και Χριστιανόπουλος, Μουσούρος, Προβελέγγης,
και Θουκυδίδης, Μένανδρος, Δελμούζος, Καρκαβίτσας,
Χ(ε)ίλων, Ροΐδης, Λάσκαρης, Χάκκας, Χατζής, Σκαρίμπας,
Εμπεδοκλής και Πλούταρχος, Κύρος, Πανοπολίτης,
Κόραξ, Βοργίας, Βουτυράς, Σουρής, Βαλαωρίτης,
Ιορδανίδου, Αρβελέρ, Σαπφώ και Αλεξίου,
η Πολυδούρη, η Μιλλιέξ, Δέλτα και Σωτηρίου,
και Ιπποκράτης, Ξενοφών, Πολίτης, Εφταλιώτης,
Αισχύλος, Αινησίδημος, Λυσίας, Μπαμπινιώτης.

Ποίημα του Σεφέρη, που έγινε τραγούδι από τον Πασχαλίδη..





Αφήγηση-Μιλτος Πασχαλιδης


Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα
αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών

Πγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς
άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή

Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ

Απέρριψαν και πάλι την αίτηση χάριτος του δολοφόνου του Τζον Λένον Η Γιόκο Ονο επισήμαινε πως ο δολοφόνος αποτελεί απειλή για την ίδια και τους δυο γιους του Λένον

Ο Τζον Λένον
Τρεις μήνες πριν από την 30ή επέτειο της δολοφονίας του Τζον Λένον, οι δικαστικές αρχές της Νέας Υόρκης απέρριψαν για έκτη φορά την αίτηση χάριτος του δολοφόνου του Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν.
Η Επιτροπή Απονομής Χάριτος της πολιτείας της Νέας Υόρκης απέρριψε την αίτηση του Τσάπμαν, επικαλούμενη «ανησυχίες για την αδιαφορία (του Τσάπμαν) απέναντι στους κανόνες της κοινωνίας και στην ιερότητα της ανθρώπινης ζωής».
Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Daily News, η τριμελής επιτροπή έλαβε 75 επιστολές κατά της απελευθέρωσης του Τσάπμαν, ανάμεσα στις οποιες ήταν και μια της χήρας του Λένον Γιόκο Ονο, η οποία επισήμαινε πως ο άνθρωπος αυτός αποτελεί απειλή για την ίδια, τους δυο γιους του Λένον, για τον κόσμο, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο 55χρονος Τσάπμαν έχει καταδικαστεί σε ισόβια για τη δολοφονία του Λένον, τον οποίο πυροβόλησε τέσσερις φορές στην πλάτη έξω από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη, στις 8 Δεκεμβρίου του 1980.
Ο Τσάπμαν, που είναι παντρεμένος, εκτίει την ποινή του στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Άτικα. Έχει δικαίωμα να ξανακάνει αίτηση το 2012.

Η Ανθρωπολογία ψήφισε υπέρ του βασιλιά Φιλίππου

Με ύφασµα στο χρώµα της πορφύρας ήταν  επενδεδυµένος ο βαρύς κατάφρακτος – και  διακοσµηµένος µε χρυσό – θώρακας του Φιλίππου Β’ (πάνω, ο ανασκαφέας της Βεργίνας καθηγητής Μανόλης Ανδρόνικος ενώ  συνθέτει την ασπίδα στο εργαστήριο)
Ανθρωπολογική έρευνα στα οστά που βρέθηκαν στον βασιλικό τάφο επιβεβαιώνει πως ήταν θαµµένος ο πατέρας και όχι ο ετεροθαλής αδελφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αρριδαίος  αποκλείοντας άλλη θεωρία
Νέα επιχειρήµατα φέρνουν στο φως ανθρωπολόγοι, αντίθετα µε θεωρία που θέλει στη Μεγάλη Τούµπα της Βεργίνας να είναι θαµµένος ο Φίλιππος Γ ο Αρριδαίος, γιος του Φιλίππου Β και ετεροθαλής αδελφός του Αλεξάνδρου και όχι ο ίδιος ο µακεδόνας βασιλέας.

«Δεν πιστεύουµε πως η κατάσταση των οστών και οι συνθήκες ενταφιασµού ταιριάζουν µε τις περιγραφές για την ταφή του Αρριδαίου, της συζύγου και της πεθεράς του», κατέληξε ύστερα από έρευνα ο δρ Τζόναθαν Μασγκρέιβ του Πανεπιστηµίου του Μπρίστολ, στο Κέντρο Συγκριτικής και Κλινικής Ανατοµίας. Και υποστηρίζει σε δηµοσίευσή του στη διεθνή ιατρική επιθεώρηση «Ιnternational Journal of Μedical Sciences» πως τα σκελετικά ευρήµατα στον τάφο που ανέσκαψε ο Μανόλης Ανδρόνικος δεν συνδυάζονται µε τις ιστορικές πηγές που αναφέρονται στη ζωή, τον θάνατο και την ταφή του Αρριδαίου.

Το κρανίο που βρέθηκε στον τάφο ανήκει σε άνδρα και φέρει κάταγµα στο δεξί ζυγωµατικό οστό και ασυµµετρία στο δεξί τοίχωµα της γναθικής κοιλότητας. Σύµφωνα µε τις πηγές, ο Φίλιππος Β έχασε το µάτι του κατά τη διάρκεια µάχης το 354 π.Χ., τραύµα που έχει σχέση µε τα ευρήµατα στον σκελετό.

Το χρώµα και οι γραµµές των οστών δείχνουν πως είχαν σάρκα πάνω τους όταν κάηκαν  εξ ου και είναι πράσινα  και πως η σάρκα δεν είχε αποσυντεθεί από την ταφή. Ο Αρριδαίος δολοφονήθηκε το φθινόπωρο του 317 π.Χ. Η σορός του, υποστηρίζουν µερικοί, ξεθάφτηκε και ξαναθάφτηκε τέσσερις έως 17 µήνες αργότερα. Η ύπαρξη ταφικής πυράς ωστόσο αποδεικνύει πως οι σοροί αποτεφρώθηκαν στη Βεργίνα. Δεδοµένου δε ότι τα αρχαία ταφικά έθιµα δεν επέτρεπαν στους ζωντανούς να έχουν απευθείας επαφή µε ένα σώµα σε αποσύνθεση, ο Αρριδαίος δεν θα είχε εκταφεί, µετακινηθεί και να έχει αποτεφρωθεί, αφήνοντας ένα πράσινο χρώµα στα οστά.

Ενα ακόµη στοιχείο που δεν επιβεβαιώνει τη θεωρία περί Αρριδαίου είναι το γεγονός πως οι πηγές αναφέρουν ότι τάφηκε µε τη σύζυγό του Ευριδίκη και τη µητέρα της Κύννα. Ωστόσο ο εν λόγω τάφος περιείχε µόνο δύο σορούς. Η γυναίκα δε εκτιµάται πως όταν πέθανε ήταν µεταξύ 20 και 30 ετών, ενώ η Ευριδίκη δεν πρέπει να ήταν πάνω από 19 ετών.


Δεν αµφισβητείται ο Μ. Ανδρόνικος

«Ο καθηγητής Τζόναθαν Μασγκρέιβ επανέρχεται µε τις απόψεις του ότι τα οστά τα οποία βρέθηκαν καµένα στον τάφο της Βεργίνας πρέπει να προσγραφούν στον Φίλιππο Β», δήλωσε χτες στα «ΝΕΑ» η µαθήτρια του ανασκαφέα της Βεργίνας Μανόλη Ανδρόνικου και καθηγήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης, Στέλλα Δρούγου. «Ως αρχαιολόγος δεν µπορώ να ελέγξω τα ανθρωπολογικά στοιχεία. Μου είναι γνωστή η άποψη του καθηγητή. Ωστόσο από την αρχαιολογική πλευρά ισχύει ό,τι έχουµε κατά καιρούς διατυπώσει και πιστεύουµε ότι ο µεγάλος τάφος ανήκει στον Φίλιππο Β.