Τετάρτη

ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ: ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΠΑΘΗΣΗ Η φωνή τής Κάλλας «µιλάει» για το τέλος της

Η ραγισµένη φωνή της Μαρίας Κάλλας µετά τις  αρχές της δεκαετίας του ’60 οφειλόταν, σύµφωνα  µε νέα έρευνα φωνιάτρων, σε αυτοάνοσο νόσηµα  (δερµατοµυοσίτιδα), που την οδήγησε όπως φαίνεται  και στον θάνατο
Ως ντίβα έζησε µια ζωή γεµάτη µυστήρια: ουδείς γνωρίζει πώς η Μαρία Κάλλας έχασε 30 κιλά το 1954. Γέννησε τελικά νεκρό το παιδί του Αριστοτέλη Ωνάση το 1960, που τάφηκε µυστικά στο Μιλάνο; Οι φήµες θέλουν την ιστορία αληθινή, αλλά µόνο ο γάλλος σκηνοθέτης Φιλίπ Κολί υποστηρίζει πως µπορεί να την επιβεβαιώσει. Μυστήριο όµως καλύπτει και τον θάνατό της, καθώς µέγεθος αστικού µύθου έχει πάρει η θεωρία ότι η σοπράνο αυτοκτόνησε βυθισµένη στην κατάθλιψη.

Την αλήθεια έρχονται τώρα να αποκαλύψουν δύο ερευνητές φωνίατροι από τοΠανεπιστήµιο της Μπολόνιας – οι Φράνκο Φούσι και Νίκο Παολίλο. Και οι οποίοι υποστηρίζουν πως τόσο η φθορά στη φωνή της όσο και ο θάνατός της επήλθε διότι έπασχεαπό δερµατοµυοσίτιδα, ένααυτοάνοσο νόσηµα (όπως ο καρκίνος, η σκλήρυνση κατά πλάκας και η ρευµατοειδής αρθρίτιδα) που προκαλεί φλεγµονές στο δέρµα και τους µυς – συµπεριλαµβανοµένου του λάρυγγα – το οποίο προσβάλλει κυρίως γυναίκες µετά την ηλικία των 30 ετών.

Η πάθηση ήταν αρκετή για να πλήξειτη φωνή της ντίβας, αλλά και για να προκαλέσει επιπλέον προβλήµατα στον οργανισµό της, δεδοµένου πως η θεραπευτική αγωγή γίνεται µε κορτιζονούχα και κατασταλτικά του ανοσοποιητικού συστήµατος, τα οποία προκαλούν µεταξύ άλλων και καρδιακή ανεπάρκεια. Κατά συνέπεια, το επίσηµο ιατρικό ανακοινωθέν που µιλούσε για ανακοπή δεν ήταν ψευδέςγια να καλύψειτη φηµολογούµενη αυτοκτονία της Μαρίας Κάλλας.

Ηταν αλήθεια και η ανακοπή ήταν συνέπεια της αυτοάνοσης νόσου.

Για να φτάσουν σε αυτό το συµπέρασµα, οι δύο ερευνητές µελέτησαν όχι µόνο τους δίσκους αλλά και τις ηχογραφήσεις από ζωντανές εµφανίσεις για να διαπιστώσουν τις αλλοιώσεις στη φωνή της από τη χρυσή εποχή της δεκαετίας του ‘50 στη δεκαετία του‘60, οπότεεµφανίστηκαντα πρώτα προβλήµατα, έως τις µεγάλες δυσκολίες που αντιµετώπισε στη δεκαετία του ‘70. Και παρατήρησαν διά της φασµατοσκοπικής µεθόδου πως ηφωνή τής Κάλλας από σοπράνο έτεινε στη µέτζο (αν και θεωρήθηκε σοπράνο ασολούτα – απόλυτη σοπράνο), ενώ στα ίδια αποσπάσµατα σε µεταγενέστερες ηχογραφήσεις η ποιότητα της φωνής δεν είναι ίδια. Την αλήθεια φαίνεταιπως γνώριζε ογιατρός ΜάριοΤζακοβάτζο που εξέτασε την Κάλλας το 1975,αλλά δεν αποκάλυψε το µυστικό παρά µόνο το 2002.

Oι γιατροί, οι οποίοι παρουσίασαν σε στρογγυλή τράπεζα τα αποτελέσµατα της έρευνάςτους για το φαινόµενο Κάλλας, αποκαθιστούν την ντίβα που είχε διακόψει την παράστασή της «Νόρµας» του Μπελίνι στις 2 Ιανουαρίου του 1958 στη Ρώµη, στέλνοντας σπίτι του από την πρώτη πράξη ακόµη και τον ιταλό πρόεδρο. Ο Τύπος τότε µιλούσε για καπρίτσιο. Η ανάλυση όµως της ηχογράφησης δείχνει µια φωνή ραγισµένη,που η Κάλλαςδεν µπορούσε πλέον να ελέγξει. Οι µύες είχαν αρχίσει να µην αντέχουν και η αντίστροφη µέτρηση είχε πλέον αρχίσει.

Συµπαράσταση µε έργα τέχνης

Από τρεις κυµατιστές επιφάνειες µε διάτρητο διάκοσµο, εµπνευσµένο από βυζαντινά µοτίβα, αποτελούνταν η γλυπτική εγκατάσταση του Νίκου  Αλεξίου «Κύµατα» (είχε τοποθετηθεί στην  Πλατεία Ασωµάτων) πάνω στην  οποία σκαρφάλωσε και έχασε το µικρό του  δάχτυλο ένα  παιδάκι το 2004
Περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες προσφέρουν την τέχνη τους σε πολύ χαµηλές τιµές για να στηρίξουν οικονοµικά επιµελητή έκθεσης που καταδικάστηκε για ατύχηµα σε ένα από τα εκτιθέµενα έργα τέχνης
Πέρασαν έξι χρόνια από το καλοκαίρι των Ολυµπιακών Αγώνων του 2004, όταν83 σύγχρονοι εικαστικοί δηµιουργοί µετέτρεψαν την Αθήνα σε ένα υπαίθριο µουσείο, πληµµυρίζοντας την πόλη µε έργα τέχνης από το Ζάππειο έως τον Κεραµεικό και από την Πλατεία Κουµουνδούρου έωςτηΛεωφόρο Αλεξάνδρας.

Ενα ατύχηµα όµως–ένα παιδάκιπου σκάρφαλωσε στοµεταλλικό γλυπτό του ΝίκουΑλεξίου στηνΠλατεία Ασωµάτων και έκοψε το µικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού – σκίασε τη γιορτή του «Athens by Art», όπως ήταν ο τίτλοςτης έκθεσης. Ατύχηµα που στοιχειώνει ακόµη την Ενωση Ελλήνων Τεχνοκριτικών AICAHellas, η οποία είχε την ιδέα για τη διοργάνωση της έκθεσης σε συνεργασία µε τον ∆ήµο Αθηναίων, και την έχει οδηγήσει στα δικαστήρια.Τα οποία καιέχουν καταδικάσει τέσσερις φορές την τότε πρόεδρό της Εφη Στρούζα (έχουν γίνει αναιρέσεις στονΑρειο Πάγο) καθώς κρίθηκε υπεύθυνη για τη φύλαξη και την ασφάλεια της έκθεσης έναντι τρίτων.

«Βρισκόµαστε ενώπιον µιας πρωτοφανούς κατάστασης που θέτει εν κινδύνω τον ρόλο µας ως επιµελητών», επισηµαίνει στα «ΝΕΑ»η πρόεδρος της AICA Hellas,Μαρία Μαραγκού. «Η Ελλάδα κινδυνεύεινα γίνει διεθνώς ρεζίλι. Η καταδικαστική απόφαση βασίστηκε στην κρίση ότι η AICA Hellas έφερε την ευθύνη για τη φύλαξη και την ασφάλεια της έκθεσης έναντι τρίτων. Κρίση πουδιαµορφώθηκε µετά τις µαρτυρίες της εκπροσώπου του διοργανωτή της έκθεσης, δηλαδή του ∆ήµου Αθηναίων. Πουθενάστον κόσµο οι επιµελητέςεκθέσεων δεν θεωρούνται και φύλακες».

«Aν και βάσει των όρων της σύµβασης οριζόταν ρητώς ο ∆ήµος Αθηναίων ως υπεύθυνος για τη φύλαξη των έργων µε τη ∆ηµοτική και την Κρατική Αστυνοµία, η εκπρόσωπος του ∆ήµου Αθηναίων παρουσίασε την AICA Hellas ενώπιον των δικαστηρίων όχι ως καλλιτεχνικό υπεύθυνο της έκθεσης, αλλά ως διοργανωτή», επισηµαίνει σε επιστολή της η Ενωση Ελλήνων Τεχνοκριτικών. Γεγονός που είχε ωςαποτέλεσµα να θεωρηθεί ότι η AICA έπρεπε «να αποφαίνεται για την τεχνική αρτιότητα κάθε εγκατάστασης έργου τέχνης – όπως θα έπραττε ένας ειδικευµένος µηχανικός που παραλαµβάνει δηµόσιο έργο. Να προβλέπει τον ενδεχόµενο,έστω απειροελάχιστο, κίνδυνο µελλοντικού ατυχήµατος, που µπορεί να συµβεί υπό ακραίες συνθήκες από τη χρήση υλικών του καλλιτέχνη και από την εντελώς απρόβλεπτη και αντισυµβατική χρήση του έργου – όπως θα έπραττε ένας εµπειρογνώµων ασφαλειών, ειδικευµένος στο risk management. Και να αναλαµβάνει ρόλο αστυφύλακα για να επιτρέπει ή να απαγορεύει την πρόσβαση του κοινού στον δηµόσιο χώρο όπου τοποθετείται το έργο τέχνης».

«Αναµφισβήτητα είναιπολύ δυσάρεστο το γεγονός ότι ένα παιδάκι έχασε το δάχτυλότου», εξηγείστα «ΝΕΑ» ο γκαλερίστας Γεράσιµος Καππάτος που είχε καιτην πρωτοβουλία γιατη διοργάνωση της έκθεσης αφιλοκερδώς. «Πουθενά στον κόσµο όµως δεν αστυνοµεύονται τα έργα που βρίσκονται σε δηµόσιους χώρους. Μια τέτοια απόφαση θα αποτελέσει δεδικασµένο και κατά συνέπεια θα κινδυνεύει όποιος διοργανώνει µια έκθεση».
< INFO
Εκθεση υπέρ της AICA Hellas εγκαινιάζεται την Πέµπτη στις 20.00
στην γκαλερί «Καππάτος» (Αθηνάς 12, τηλ.
210-3217.931).
Εως 21 Δεκεµβρίου

Εκκρεµούν αγωγές

Η δικαστική περιπέτεια για την AICA δεν έχει τελειώσει καθώς εκκρεµούν αγωγές κατά της Ενωσης και της τότε προέδρου της Εφης Στρούζα, ενώ δεν έχει οριστεί ακόµη αποζηµίωση για την οικογένεια του παιδιού που ζητά 73.000 ευρώ και τα δικαστικά έξοδα έχουν ξεπεράσει τις 15.000 ευρώ. Καθώς η AICA είναι σωµατείο που δεν έχει πόρους για να αντιµετωπίσει την κατάσταση, απηύθηνε έκκληση στους σύγχρονους εικαστικούς δηµιουργούς µε αποτέλεσµα 100 και πλέον εικαστικοί – συµµετέχοντες και µη στο Athens by Art όπως οι Κώστας Τσόκλης, Λυδία ∆αµπασίνα, Μιχάλης Κατζουράκης, Γιώργος Γυπαράκης, Χάρης Κοντοσφύρης, Αγγελος Παπαδηµητρίου, Λήδα Παπακωνσταντίνου, ∆ανάη Στράτου, Παντελής Χανδρής, Αγγελος Σκούρτης, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Μαρκ Χατζηπατέρας, Αλέξανδρος Ψυχούλης – να προσφέρουν τα έργα τους σε τιµή κάτω του 50% για να ενισχύσουν οικονοµικά το σωµατείο.

Το Μέγαρο κατεβαίνει στην άγρια πλευρά της πόλης

Στην ταραγμένη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών, και μάλιστα μέσα στον ιερό ναό του, θα πραγματοποιηθεί μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη συναυλία την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου, στις 6 το απόγευμα.
Διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι απωθούνται από αστυνομικούς που προσπαθούν να παρεμποδίσουν τη διεξαγωγή συναυλίας συμπαράστασης στους μετανάστες. Διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι απωθούνται από αστυνομικούς που προσπαθούν να παρεμποδίσουν τη διεξαγωγή συναυλίας συμπαράστασης στους μετανάστες. Η πρωτοβουλία -όπως και η συνδιοργάνωση μαζί με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών- ανήκει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, αποδέχτηκε σχετική πρόταση και δεσμεύτηκε να είναι παρών σε μια εορταστική εκδήλωση που ταυτόχρονα συνιστά κίνηση «αλληλεγγύης, ανεκτικότητας και κοινωνικής σύγκλισης», σύμφωνα με τον Ιωάννη Μάνο, πρόεδρο του ΜΜΑ.
Το άνοιγμα στην πόλη και την κοινωνία, ειδικά σε τέτοιες περιόδους κρίσης, είναι στην κορυφή των προτεραιοτήτων για το Μέγαρο. Το επιβεβαιώνει και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Νίκος Τσούχλος. «Δεν μπορούμε να παρέμβουμε και να λύσουμε εμείς τα προβλήματα της περιοχής αυτής. Μπορούμε όμως να κάνουμε μια κίνηση συμβολικού χαρακτήρα, ελπίζοντας ότι θα είναι η αρχή για μια σοβαρή ενασχόληση με τα προβλήματα αυτά» μας δήλωσε χθες.
«Θεωρούμε ότι το Μέγαρο δεν μπορεί να είναι ένα κλειστό μαυσωλείο, ένας γυάλινος ιδεατός κόσμος, όπου καλλιεργούνται τα αριστουργήματα της τέχνης, αποκομμένος από την κοινωνία. Ο ρόλος του δεν εξαντλείται στην οργάνωση εκδηλώσεων αναψυχής αλλά και στην κοινωνική παρέμβαση, εκεί όπου αισθανόμαστε ότι μπορούμε να προσφέρουμε».
Η Καμεράτα αφήνει την πολυτέλεια του Μεγάρου, για να κάνει μια κίνηση με πολλαπλά νοήματα Η Καμεράτα αφήνει την πολυτέλεια του Μεγάρου, για να κάνει μια κίνηση με πολλαπλά νοήματα Γιατί διάλεξε το Μέγαρο να συνδιοργανώσει τη συναυλία στην ευαίσθητη γειτονιά του Αγ. Παντελεήμονα με την Εκκλησία; Ο Νίκος Τσούχλος είναι σαφής. «Στην περίπτωση της συγκεκριμένης περιοχής δεν περισσεύει κανένας» μας είπε. «Οσοι φορείς μπορούν να προσφέρουν στην υπόθεση αυτή, είναι σημαντικό να συμμετέχουν ώστε να αποκτήσει το μήνυμα αυτό καθολικότερη ισχύ. Και φυσικά η Εκκλησία είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στην περιοχή, που μπορεί να προσφέρει στην υπόθεση της αλληλεγγύης. Ταυτόχρονα αποτελεί και δείγμα της διάθεσης της ίδιας της Εκκλησίας το ότι ανοίγεται σε έναν τύπο εκδήλωσης που συνήθως δεν έχει θέση στους ναούς. Μιλάμε για μια ορχήστρα και για ένα ρεπερτόριο που ξεφεύγει από την αυστηρή χριστουγεννιάτικη μορφή».
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:
* Τα έργα «Εν χορδαίς» του Μιχάλη Αδάμη και «Concerto grosso των Χριστουγέννων» του Arcangelo Corelli από την Καμεράτα σε μουσική διεύθυνση Αλέξανδρου Μυράτ.
* Υμνους της εορτής των Χριστουγέννων (από τους «Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης»).
* Δοξαστικό από την «Κρεολή Λειτουργία» αλλά και το «Της αγάπης αίματα», από το «Αξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη, από τον Γιώργο Νταλάρα και τη χορωδία της ΔΕΗ. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

«Τα πουλιά της Αμερικής» το ακριβότερο βιβλίο του κόσμου

Σπάνιο αντίτυπο του βιβλίου “Τα πουλιά της Αμερικής” του Τζον Τζέιμς Οντιμπόν πωλήθηκε έναντι 8,2 εκατ. ευρώ (7 εκατ. στερλινών), ποσό ρεκόρ για βιβλίο. 

Το βιβλίο, που δημοπρατήθηκε από τον οίκο Sotheby’s, προέρχονται από την περιουσία του Β’ Βαρόνου Hesketh, ενός αριστοκράτη συλλέκτη βιβλίων που πέθανε το 1955. Αναμενόταν να πωληθεί έναντι 6 εκατ. στερλινών.
Από όσο είναι γνωστό, υπάρχουν μόλις 119 πλήρη αντίτυπα του βιβλίου, που χρονολογείται στον 19ο αιώνα. Πριν μια δεκαετία διαφορετική έκδοση του ίδου βιβλίου είχε επίσης καταρρίψει το ίδιο ρεκόρ αφού πωλήθηκε έναντι 5,7 εκατ. στερλινών.
Χρειάστηκαν 12 χρόνια για το συγγραφέα να ολοκληρώσει το βιβλίο που περιέχει 1.000 εικονογραφήσεις περίπου 500 ειδών πτηνών. Ο ίδιος ταξιδεύοντας στην Αμερική, πυροβολούσε πουλιά και στη συνέχεια τα κρεμούσε από καλώδια ώστε να τα ζωγραφίσει. Στη συνέχεια ταξίδεψε στη Βρετανία, όπου τύπωσε τους τόμους και έψαξε για πλούσιους ώστε να τα πουλήσει.

Ο ΒΑΛΕΡΙ ΓΚΕΡΓΚΙΕΦ ∆ΙΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΜΑΡΙΙΝΣΚΙ Μουσικός «ανεµοστρόβιλος»

«Ενας µαέστρος οφείλει  να είναι και δαίµονας και  άγγελος, ανάλογα µε  το τι του ζητάει  η µουσική», πιστεύει  ο διάσηµος µαέστρος  Βαλέρι Γκεργκίεφ, που  εµφανίζεται απόψε  και αύριο στο Μέγαρο  Μουσικής Αθηνών
Ο διάσηµος αρχιµουσικός, η Ορχήστρα από την Αγία Πετρούπολη και ο βιολονίστας Λεωνίδας Καβάκος θα πρωταγωνιστήσουν για δύο βραδιές στο Μέγαρο Μουσικής
«∆ύναµη της φύσης». «Το πιο συναρπαστικό ταλέντο της γενιάς του». «Ενας από τους ελάχιστους µαέστρους στις µέρες µας µετον αυθεντικό αέρα ενός σταρ, όπως ο Μπερνστάινκαι ο Κάραγιαν». Είναι µερικοί µόνο από τους χαρακτηρισµούς που συνοδεύουν τον διεθνώς περιζήτητο Βαλέρι Γκεργκίεφ που φτάνει στην Ελλάδα – δεν είναι η πρώτη φορά – µε τη Συµφωνική Ορχήστρα Μαρίινσκι της Αγίας Πετρούπολης, µία ορχήστρα επίσης «σταρ», για να τη διευθύνει σε δύο συναυλίες. Που το ενδιαφέρον τους πολλαπλασιάζεται όταν σολίστ θα είναι ένας δικός µας «σταρ», ο διεθνής µας βιολονίστας Λεωνίδας Καβάκος. Εν ολίγοις, µία συνάντηση κορυφής για δύο βραδιές στο Μέγαρο Μουσικής µε Τσαϊκόφσκι και Μάλερ στο πρόγραµµα.

Γεννηµένος το 1953 στη Μόσχα – στα 57 του –, µοναχογιός ενός αξιωµατικού του Κόκκινου Στρατού, έζησε µέχρι τα δεκαεννιά του στο Βλαντικαφκάζ της Οσετίας όπου είχε τοποθετηθεί ο πατέρας του. Θα ξεκινήσειµε µαθήµατα πιάνου στο µουσικό κολέγιοτης πόλης. Στα δεκατέσσερά του χάνει τον πατέρα του – «το πιο ισχυρό σοκ της ζωής µου», λέει. Το σοκ αυτό όµως φαίνεται πως ήταν καθοριστικό στην απόφασή του να γίνει µουσικός. Οι δάσκαλοί του θα βρεθούν µπροστάσε ένα µοναδικό τάλαντο. Το κολέγιο – που σήµερα φέρει το όνοµά του – δηµιουργεί ειδικά γι’ αυτόν τµήµα µουσικής διεύθυνσης. Πέντε χρόνια αργότερα θα περάσει στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης.

«Η τεχνική του ήταν από τηναρχή πολύ ιδιαίτερη και ασυνήθιστη. Είναισυναισθηµατικός, ζει απόλυτα τη µουσικήκαι δεν ενδιαφέρεται για τους κανόνες», έλεγε ο δάσκαλός του Ιλια Μουσίν. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 οι ικανότητές του τού ανοίγουν τις πόρτεςτου Θεάτρου Μαρίινσκι – τότε Κίροφ – και σύντοµα ο Βαλέρι Γκεργκίεφ θα κερδίσει την αποδοχή του διευθυντή του, του σπουδαίου Γιούρι Τεµιρκάνοφ, τον οποίο και διαδέχεται το 1988.

«Ενας µαέστρος οφείλει ναείναι και δαίµονας και άγγελος, ανάλογα µε το τι του ζητάει η µουσική. Νοµίζετε ότι ο Κάραγιαν ή ο Μπερνστάιν δεν ήταν δαίµονες;» θα πει.

Από τους πιο παλιούς µουσικούς θεσµούς της Ρωσίας – ιδρύθηκε τον 18οαιώνα στα χρόνια του Μεγάλου Πέτρου –, η Ορχήστρα του Θεάτρου Μαρίινσκι κατατάσσεται στις δέκα κορυφαίες του κόσµου. ∆ύο µεγάλες µουσικές µορφές,ο Γιεβγκιένι Μραβίνσκι και ο Γιούρι Τεµιρκάνοφ, διαµόρφωσαν, κατά τον 20ό αιώνα, το προφίλτης και εδραίωσαν τη φήµη της ως µίας απότις καλύτερες της Ευρώπης. Οχαρισµατικός Βαλέρι Γκεργκίεφ ήταν εκείνος που την απογείωσε ακριβώς τη στιγµή που τοείχε ανάγκη, µέσα στους πολιτικούς και οικονοµικούς κλυδωνισµούς της µετασοβιετικής περιόδου. «Αν δεν ήταναυτός, η Ορχήστρα και το Θέατρο θα ήταν παρελθόν» έχει πει ο προκάτοχός του Γιούρι Τεµιρκάνοφ.
INFO
Απόψε και αύριο, στις 20.30,
στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Αίθουσα «Χρήστος Λαµπράκης».
Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί.

Μία σχέση αµοιβαίου θαυµασµού

Ενας «χαοτικός
ανεµοστρόβιλος» για όσους τον γνωρίζουν ο Γκεργκίεφ ως επικεφαλής του συγκροτήµατος Κίροφ / Μαρίινσκι διευθύνει ένα πλήθος 80 τραγουδιστών, 200 χορευτών, 180 µουσικών, 120 χορωδών και εκατοντάδων διοικητικών και τεχνικών υπαλλήλων.

Κάνει δοκιµές µε τους τραγουδιστές και την ορχήστρα επί ώρες, χωρίς διάλειµµα. Κοιµάται στα αεροπλάνα και όταν δενταξιδεύει, δουλεύει στο θέατρο είκοσι ώρες την ηµέρα, φεύγει στις τρεις ή τέσσερις τα ξηµερώµατα και επιστρέφει έπειτα από λίγες ώρες για να αρχίσει πάλι δοκιµές. Εχει φτάσει στοσηµείο να κάνει µέσα σε µία µέρα δοκιµές µε τρεις διαφορετικές ορχήστρες σε τρεις διαφορετικές πόλεις: Ρότερνταµ, Κολωνία, Μόναχο!

Αµοιβαίος θαυµασµός συνδέει στενά τον Βαλέρι Γκεργκίεφ µε τον δικό µας Λεωνίδα Καβάκο. Οι συνεργασίες τους είναι πολλές και συχνές και µόνο για φέτος, µέσα στον Νοέµβριο, έχουν ερµηνεύσει το Κοντσέρτο για βιολί, έργο 35,του Τσαϊκόφσκι – που θα ακούσουµε και στην Αθήνα – µε τη Φιλαρµονική της Σκάλας του Μιλάνου στο Μιλάνο και στο Ζάγκρεµπ και µε την Ορχήστρα του Θεάτρου Μαρίινσκι στη Σκάλα.

Το πρόγραµµα συµπληρώνει η Συµφωνία αρ. 5 του Γκούσταφ Μάλερ, που το τέταρτο µέρος της – το Αντατζιέτο – είναι το πιο δηµοφιλές κοµµάτι του συνθέτη και έγινε δηµοφιλέστερο όταν, µε τρόπο συγκλονιστικό, το χρησιµοποίησε ο Λουκίνο Βισκόντι, το 1971, στην ταινία του «Θάνατος στη Βενετία».

Εικαστικό βραβείο σε έργο που δεν βλέπεται



Ενα σκωτζέζικο µοιρολόι  του 16ου αιώνα χάρισε  στη 44χρονη Σούζαν Φίλιπζ  το βραβείο Τurner που για  πρώτη φορά απονέµεται  για ηχητική εγκατάσταση
Εφαγε πόρτα από τη ΣχολήΚαλών Τεχνών. Τραγουδούσε σε σταθµούς λεωφορείων, σε ανυποψίαστους πελάτες µεγάλης αλυσίδας σούπερ µάρκετ, κάτω από γέφυρες. Και τώρα είναι όχι απλώς πλουσιότερη κατά 25.000 στερλίνες, αλλά και διάσηµη, καθώς κέρδισε το πιο σηµαντικό καιαµφιλεγόµενο συνάµα εικαστικό βραβείο, το Turner. Kαι η Σούζαν Φίλιπζ γίνεταιη πρώτη καλλιτέχνις που κερδίζει την πολυπόθητη διάκριση µε ένα έργο που δεν βλέπεται, αλλά µόνο ακούγεται, διότι πρόκειται για ηχητική εγκατάσταση. Από τα µαύρα ηχείαστην άδεια αίθουσα της «Tate Britain» – όπου, όπως κάθε χρόνο, φιλοξενεί τους υποψηφίους για το βραβείο – έβγαινε νοσταλγική και παραπονιάρικη η φωνή της 44χρονης δηµιουργού να τραγουδάένα µοιρολόι του 16ου αιώνα ενόςάντρα που πνίγηκε και επέστρεψε για να ανακοινώσει στην αγαπηµένη του τον θάνατό του. Φωνήκαθηλωτική, που µετά το πρώτο σοκ της άδειας αίθουσας, «ανάγκαζε» τους επισκέπτες να καθήσουν στον πάγκο που υπήρχε στο κέντρο και να παρασυρθούν, ακόµη κι αν δεν καταλάβαιναν τα λόγια. Παρ’ όλο που ηίδια η δηµιουργός δηλώνει πως µισεί τη φωνή της και πιστεύει πως µουρµουρίζει όταν µιλάει.

Η επιτροπή δικαιολογεί την επιλογή της επειδή θαυµάζει τον τρόπο που ερεθίζει τόσο το µυαλό όσο και το ένστικτοτο έργο της νικήτριας, που κατάφερε να αφήσει πίσω της τον ζωγράφο Ντέξτερ Ντάλγουντ, τη ζωγράφο-γλύπτρια Αντζελα Ντε Λα Κρουζ και τηνοµάδα Οτολιθ Γκρουπ που δηµιουργεί βιντεοεγκαταστάσεις.

Οι πρώτες αντιδράσειςγια την απονοµήτου βραβείου, που έχουν πάρει στο παρελθόν τόσο ο Ντάµιεν Χιρστ για τον καρχαρία που έβαλε στη φορµόλη όσοκαι ο Μάρτιν Κριντ για το έργο του όπουαναβόσβηναν προβολείςσε ένα άδειο δωµάτιο – τότε µια επισκέπτριαπέταξε αυγά στο δωµάτιο, αντιδρώντας στην επιλογή της επιτροπής – ήταν θετικές.

Την ώρα ωστόσο που η Μιούτσια Πράντα απένειµε το βραβείο στη νικήτρια (την οποία και υποστήριζε ο οίκος µόδας), µε δυσκολία οι παριστάµενοι µπορούσαν να ακούσουν τον θρήνο-έργο τέχνης τηςνικήτριας, καθώς φοιτητές είχαν συγκεντρωθεί στον χώροτης «Tate Britain» και διαµαρτύρονταν για τηναύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήµια. Η Φίλιπζ πάντως δεν ενοχλήθηκε από τη διαµαρτυρία. Και δήλωσε πως η καρδιά τηςείναι µαζί τους και πως τους υποστηρίζει, ενώ στο ίδιο µήκος κύµατος κινήθηκε και ο υπουργός Παιδείας Εντ Βέιζι, που υποστήριξε το δικαίωµα των φοιτητών να διαδηλώνουν.

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ «ΣΚΑΘΑΡΙΟΥ»



Ο Τζον Λένον όπως  θα ήταν  στα 70 του,  αν ο Μαρκ  Τσάπµαν  δεν είχε  τραβήξει  τη σκανδάλη το βράδυ της 8ης  Δεκεµβρίου  του 1980
Ηταν σαν σήµερα. Πριν από τριάντα ακριβώς χρόνια, που ο Τζον Λένονέπεφτε νεκρός από τις σφαίρες του δολοφόνου του, στη γωνία 72ης Οδού και Σέντραλ Παρκ Γουέστ όπου έµενε στο Μανχάταν.

Τρεις δεκαετίεςµετά, εκείνη ηµέρα µοιάζει το ίδιο σκοτεινή και ακατανόητη. Ο Λένον «ζει» µέσα από τα τραγούδια του καιόχι µόνο. Σε µια εποχή που τα είδωλα έχουν λήξει, ο Λένον «µιλάει» ακόµη στο κοινό του. Η τεχνολογία,η τέχνη- και σε πρώτο ρόλο η µουσική, σβήνουν την 8η Νοεµβρίου του 1980 από το ηµερολόγιο. Πάνω στη θλιβερή επέτειο, ο σκηνοθέτης Μάικλ Γουόλντµαν παρουσιάζει το ντοκιµαντέρ « Η µέρα που πέθανε ο Τζον Λένον», όπου άνθρωποι που µε κάποιον τρόπο βρέθηκαν να παίζουν ρόλο εκείνη την ηµέρα µιλάνε στην κάµερα και θυµούνται πράγµατα, περισσότερα από όσα περίµενε κανείς. Επιτυχία του σκηνοθέτη το γεγονός πως καταφέρνει να πείσει και τον φωτογράφο Πολ Γκόρες που είχε τραβήξει τον Λένον να δίνει αυτόγραφο υπογράφοντας τον δίσκο στονΜαρκ Τσάπµαν, ο οποίος ύστερα από λίγο θα γινόταν ο δολοφόνος του.

Αν ο Τσάπµαν µε το διεστραµµένο µυαλό του δεν ήταν εκεί, ο Τζον Λένον θα είχε προφανώς µόλις γιορτάσει τα 70 του χρόνια. Και ποιος ξέρει...θα φορούσε άραγε ακόµη τα στρογγυλά γυαλιά του; Θα µιλούσε για την κυκλοφορία των Beatles σε ψηφιακή µορφή; Θα έδινε τα τραγούδια του για download;

Θα ήταν µαζί µε τη Γιόκο Ονο ή θα είχε αποτραβηχτεί σε κάποιο νησί που δεν θα ξέραµε καν το όνοµά του;

∆εν ξέρουµε τι θαέκανε, ξέρουµε όµως πώς µπορεί να έδειχνε ο Λένον σήµερα αν ζούσε. Χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία και τον καλλιτέχνη που σχεδίασε τον 70χρονο Τζον. Τα µαλλιά θα είχαν λίγο υποχωρήσει, η µύτη θα ήταν λίγο πιο γαµψή, το βλέµµα κάπως πιο κουρασµένο. Και µάλλον θα επέµενε να δίνει στην ειρήνη µια ακόµη ευκαιρία. Με µηνύµατα µέσω twitter, όπως συνεχίζει να κάνει η Γιόκο.

Τον Νοέµβριο του1980 η φωνή του Τζον Λένονακουγόταν από όλα τα ραδιόφωνα.Είχε νέο άλµπουµ, το «Double Fantasy» που εκείνες τις ηµέρες έβγαινε στα δισκοπωλεία, ενώ το τραγούδι του «Just Like Starting Over» είχε ήδη κυκλοφορήσει σαν σινγκλ. Το απόγευµα της 8ης∆εκεµβρίου, έξω από το διαµέρισµά τουστο Dakota Building στη Νέα Υόρκη,τον περίµενε ο 25χρονος ΜαρκΤσάπµαν, που, όπως συνηθίζουν οιφαν, βλέποντας το είδωλό τουνα βγαίνει απότο κτίριο, τον είχε πλησιάσει για ένα αυτόγραφο πάνω στο δίσκο που είχε αγοράσει και κρατούσε στα χέρια του.Ο Τσάπµαν δεν θα φύγει. Θα µείνει εκεί ώσπου να επιστρέψει ο Λένον. Γύρω στις 11 βλέπει τη λιµουζίνα να πλησιάζει. Ο Τζον βγαίνει και προχωράει µπροστά. Ο Τσάπµαντου φωνάζει «Κύριε Λένον;». Τα υπόλοιπα συµβαίνουν πολύγρήγορα. Τονσηµαδεύει και πυροβολεί. Οι σφαίρες τον βρίσκουν στην πλάτη και στο χέρι. Πέφτει κάτω. Πανικός. Μεταφέρεται επειγόντως στο Νοσοκοµείο Ρούσβελτ λίγα µόλις τετράγωνα από εκεί. ∆εν τα καταφέρνει. Στα 40 τουχρόνια, ο Τζον Λένον είναι νεκρός.

Από την Κοσμογονία στην Γλωσσογονία στο Megaron Plus


O Γ. Μπαμπινιώτης (αριστερά) και ο Δ. Νανόπουλος φέρνουν τη Γλωσσολογία σε διάλογο με την Κοσμολογία
Τις πολύτιμες γνώσεις τους για τις επιστήμες της Γλωσσολογίας και της Κοσμολογίας, καταθέτουν και «συνθέτουν» σήμερα στις 7.00 το απόγευμα στο Megaron Plus, ο γλωσσολόγος Γιώργος Μπαμπινιώτης και ο φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος.
Οι δύο έλληνες ακαδημαϊκοί στη σημερινή τους συνάντηση φέρνουν σε διάλογο τις επιστήμες τους και απαντούν σε ερωτήσεις του κοινού, σε ειδική εκδήλωση με τίτλο «Από την Κοσμογονία στην Γλωσσογονία».

Η εκδήλωση που θα γίνει στο Megaron Plus ξεκινά στις 7.00 μμ.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας που θα αρχίσουν να διανέμονται στις 5.30 μμ.

Ο Γιώργος Μπαμπινιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Είναι ομότιμος και επίτιμος καθηγητής Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής, ενώ στο παρελθόν είχε διατελέσει πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γνωστός από το Λεξικό της Νέας Ελληνικής, ο κ. Μπαμπινιώτης ανήκει στους εισηγητές της σύγχρονης γλωσσολογίας στην Ελλάδα και έχει εφαρμόσει μεθόδους ανάλυσης της δομής της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας.

Ο Δημήτρης Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απέκτησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, και σήμερα είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του Χιούστον HARC. Το 2004, το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ τον κατέταξε τέταρτο στη λίστα των θεωρητικών φυσικών όσον αφορά τον αριθμό αναφορών.

Κύρια ερευνητική του ασχολία είναι η Φυσική Υψηλών Ενεργειών και η Κοσμολογία, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας ενοποιημένης θεωρίας που θα καλύπτει όλες τις δυνάμεις στο Σύμπαν.

Μέγας χορηγός της πολύ-θεματικής Σειράς για το 2010 εκδηλώσεων του Megaron Plus είναι το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, ενώ στους χορηγούς επικοινωνίας είναι το portal in.gr