Ο τρόμος του Τσερνόμπιλ ξαναζεί στο Βερολίνο

Η Σβετλάνα Σμίρνοβα Μαρτσλίνκεβιτς και ο Αντον Σάγκιν σε σκηνή από το «Αθώο Σάββατο» του Αλεξάντρ Μιντάτζε, ταινία που εστιάζει σε ένα μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος το οποίο προσπαθεί να «δραπετεύσει» από το Τσερνόμπιλ

Η Σβετλάνα Σμίρνοβα Μαρτσλίνκεβιτς και ο Αντον Σάγκιν σε σκηνή από το «Αθώο Σάββατο» του Αλεξάντρ Μιντάτζε, ταινία που εστιάζει σε ένα μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος το οποίο προσπαθεί να «δραπετεύσει» από το Τσερνόμπιλ

ΒΕΡΟΛΙΝΟ, Οταν την 26η Απριλίου του 1986, ημέρα Σάββατο, ένας από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στις εγκαταστάσεις πυρηνικής ενέργειας του Τσερνόμπιλ εξερράγη, το αποτέλεσμα ήταν να γραφτεί ένα από τα μελανότερα κεφάλαια της ιστορίας του 20ού αιώνα. Εκείνη την περίοδο ο ρώσος σκηνοθέτης Αλεξάντρ Μιντάτζε βρισκόταν στο Μινσκ, όπου γύριζε μια ταινία. «Στην αρχή, από την ομορφιά του χρώματος που είχε πάρει ο ουρανός,έκανε τις δικές μου εικόνες ατμοσφαιρικότερες» είπε ο σκηνοθέτης. «Και έπειτα από λίγο καταλάβαμε την αλήθεια».
Χρειάστηκε να περάσουν δεκαοκτώ ολόκληρες ημέρες για να γνωστοποιηθεί επισήμως η είδηση της τραγωδίας- όχι μόνον στον λαό της Ρωσίας, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η σιωπή που διατηρούσε η σοβιετική κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να καλύψει το συμβάν επιτέλους είχε σπάσει. «Τότε αντιληφθήκαμε ότι η ζωή μας ως Ρώσων δεν άξιζε και τόσα πολλά» είπε ο Μιντάτζε μιλώντας στους δημοσιογράφους της Μπερλινάλε για την τελευταία ταινία του, «Αθώο Σάββατο», με την οποία επιστρέφει στην τραγωδία του Τσερνόμπιλ μέσα από το πρίσμα μιας ανθρώπινης ιστορίας- και χωρίς να παραδίδει μαθήματα Ιστορίας.

Το φιλμ εστιάζει στην περίπτωση ενός μέλους του Κομμουνιστικού

Η ηθοποιός Σβετλάνα Σμίρνοβα Μαρτσλίνκεβιτς και ο σκηνοθέτης Αλεξάντρ Μιντάτζε στη συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο για την προβολή της ταινίας «Αθώο Σάββατο» (ΑΡ/ΜΑRΚUS SCΗRΕΙΒΕR)

Κόμματος ( Αντον Σάγικιν ) ο οποίος, βλέποντας το μέγεθος της τραγωδίας, θα προσπαθήσει να φύγει από το Τσερνόμπιλ την ίδια ακριβώς νύχτα που λαμβάνει χώρα το συμβάν. Μια σειρά από αναποδιές θα εμποδίσουν τη φυγή του. Μέσα από αυτά ακριβώς τα περιστατικά αναδύεται η άποψη της ταινίας του Μιντάτζε, που είναι μάλλον ρομαντική.

Στην ουσία το φιλμ λέει ότι ακόμη και μέσα από μια τόσο μεγάλη τραγωδία μπορεί να ανθήσει η ζωή. Σύντομα ο κοινωνικός περίγυρος του Τσερνόμπιλ δείχνει να υιοθετεί στη συνείδησή του την τραγωδία της πυρηνικής καταστροφής και συνειδητοποιεί ότι πρέπει να προχωρήσει τη ζωή του. « Ορισμένες φορές », σημείωσε ο Μιντάτζε, « οι άνθρωποι δείχνουν αδυναμία να ξεφύγουν από την ίδια τη ζωή ».

Οι τραγικές εικόνες του Τσερνόμπιλ έχουν κατά καιρούς περάσει στη μικρή οθόνη μέσα από ρωσικά ντοκυμαντέρ που γυρίστηκαν σχετικά με το θέμα λίγο μετά την έκρηξη. Στο «Αθώο Σάββατο» όμως το ίδιο το συμβάν βρίσκεται στο φόντο της ιστορίας. «Ηθελα να κάνω μια ται νία για το Τσερνόμπιλ,όχι όμως μια ταινία καταστροφής» εξήγησε ο σκηνοθέτης, ο οποίος άρχισε να γράφει το σενάριο το 2005.

«Στην ουσία αυτό που μας ενδιέφερε ήταν το δράμα του ψέματος και της σιωπής. Αυτό θα έκανε τη διαφορά στη δική μας ταινία» συμπλήρωσε ο Αλεξάντρ Ροντινιάνσκι, ένας από τους παραγωγούς του «Αθώου Σαββάτου». « Γι΄ αυτό άλλωστε, ενώ το φιλμ μοιάζει να μην είναι πολιτικό, στην πραγματικότητα είναι. Το ψέμα της πολιτείας προς τον λαό, με όλα τα τεχνικά ρίσκα που συνεπάγεται,είναι μια πολιτική κίνηση ».