«Μαζί με το Netherlands Dance Theatre ταξιδεύουν και ορισμένα μικρά παιδιά.

«Μαζί με το Netherlands Dance Theatre ταξιδεύουν και ορισμένα μικρά παιδιά. Η ομάδα μας είναι επιτυχημένη επειδή έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας σ' αυτήν. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια», έλεγε χθες το πρωί ο Τζιμ Βίνσεντ, ο καλλιτεχνικός διευθυντής ενός από τα πιο επιτυχημένα χορευτικά συγκροτήματα των ημερών μας.

Στο «Shoot the moon», που συμβολίζει το κυνήγι του ακατόρθωτου, οι Λάιτφουτ-Λεόν «μιλούν» για την οδύνη των αποχαιρετισμών Σήμερα, αύριο και μεθαύριο, πιστό στο ραντεβού του με το κοινό του Μεγάρου -συνεργάζονται μόνιμα από τον Μάρτιο του 2008- παρουσιάζει τρεις χορογραφίες που αποδίδουν την ιστορία και τη συνέχεια της ομάδας.
Η Ισπανίδα χορογράφος Σολ Λεόν, αν και ανήκει στη νέα γενιά χορογράφων, βρίσκεται στο συγκρότημα τα τελευταία 23 χρόνια. Από το 1987, με τον Βρετανό Πολ Λάιτφουτ αποτελούν αχώριστο και παραγωγικότατο χορογραφικό δίδυμο. Δύο χρόνια πριν, μας εντυπωσίασαν με το άψογα συγχρονισμένο «Silent Screen». Αυτή τη φορά μάς φέρνουν το κινηματογραφικής ατμόσφαιρας «Shoot the moon» σε μουσική Φίλιπ Γκλας. Ενα σπαρακτικό και εξαιρετικά δυνατό έργο, που μιλά μέσω της κίνησης για την οδύνη των αποχαιρετισμών. Κλεισμένοι σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών, ως ζευγάρια ή ως μοναχικοί άνθρωποι, οι χορευτές μοιράζονται με συγκλονιστικό τρόπο τα αδιέξοδά τους. Το περιστρεφόμενο σκηνικό εναλλάσσει τις σκηνές σαν να έχει γίνει μοντάζ, ενώ στην τεράστια οθόνη που υπερίπταται βλέπουμε λεπτομέρειες των όσων διαδραματίζονται από άλλες οπτικές γωνίες.
Είναι απορίας άξιον το πώς τέτοια αριστουργήματα μπορεί να προκύπτουν από τη σύγκλιση δύο διαφορετικών δημιουργικών οραμάτων. Αλήθεια, πώς είναι η συνεργασία μεταξύ τους; «Δεν μπορώ να την εξηγήσω. Είναι μαγικό, θέμα χημείας. Παρ' όλο που εγώ και ο Πολ είμαστε δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, οι ματιές μας συγκλίνουν. Βγάζουμε στην επιφάνεια στοιχεία του ασυνειδήτου». Δεν ήταν όμως από την αρχή τόσο εύκολα τα πράγματα. «Τα πρώτα χρόνια που ήμασταν περισσότερο άπειροι, δυσκολεύαμε τους χορευτές μας. Μοιάζαμε σαν ένας μπαμπάς και μια μαμά που μαλώνουν μεταξύ τους για το τι θα πρέπει να πουν στα παιδιά τους», λέει. Οι δυο τους, πάντως, πέρα από «γονείς» 30 χορευτικών έργων για το NDT έχουν μαζί και μια κόρη. «Οπως με τον χρόνο και την εμπειρία γίνεσαι καλύτερος γονιός, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τους χορογράφους», προσέθεσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής Τζιμ Βίνσεντ.
Συνεχίζοντας το όραμα του σπουδαίου Γίρζι Κίλιαν, που υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του NDT για τριάντα χρόνια, ο Γαλλο- αμερικανός Βίνσεντ φροντίζει πέρα από το έργο των καταξιωμένων χορογράφων να αναδεικνύει και τα έργο των νέων αστεριών της χορογραφίας.
Ο Γίρζι Κίλιαν, όμως, πέρα από τη σπουδαία του δουλειά στο ολλανδικό συγκρότημα, είναι και ένας από τους χορογράφους που άλλαξαν το τοπίο του ευρωπαϊκού χορού τις δεκαετίες του '70, του '80 και του '90. Το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει και ένα δικό του κομμάτι: το «Wings of Wax» (1997), σε μουσική Χάινριχ Μπίμπερ, Τζον Κέιτζ, Φίλιπ Γκλας και Γ.Σ. Μπαχ, θεωρείται μια από τις καλύτερες στιγμές του, ένα συναρπαστικό και μαγικό έργο που επιβεβαιώνει το βάθος και την πρωτοτυπία του οράματος του Τσέχου χορογράφου.
Το τρίτο και τελευταίο κομμάτι που θα παρουσιαστεί είναι το «The Second Person» της Καναδής Κρίσταλ Πάιτ. Μια αφηρημένη αφήγηση που κάνουν 24 χορευτές σε μια σειρά σκηνών με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής του Οουεν Μπέλτον, συνεργάτη της τα τελευταία 15 χρόνια. Χορογραφία καλοδουλεμένη, έχει αιφνιδιαστικές επινοήσεις, χιούμορ και δημιουργεί μια αίσθηση θεατρικότητας. *
info: Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη». Σήμερα, αύριο και την Παρασκευή στις 9 μ.μ. Τιμές 72, 53, 36, 20 και 11,50 ? (φοιτ.).